Inquisitor. Zemsta Tezcatlipoki i inne opowieści Mitologie. Tom 1

Bohaterem powieści jest bezimienny polski nauczyciel, noszący żartobliwą ksywę „Inkwizytor”, gdyż pasjonuje się magią i czarownictwem oraz sposobami zwalczania diabłów i demonów. Pewnego dnia w szkole, w której pracuje, dochodzi do przejawu aktywności sił nieczystych i podejrzenie pada na uczennicę imieniem Patrycja. Belfer rozpoczyna prywatne śledztwo: między nim a młodocianą czarownicą rozpoczyna się niebezpieczna gra, z czasem dla nauczyciela coraz bardziej ryzykowna, gdyż samozwańczy inkwizytor nie potrafi się oprzeć rosnącej fascynacji tropioną czcicielką Szatana…

Autor zdaje sobie sprawę, że żyjemy w epoce chwiejnej, która lada moment może się przeformować w coś innego. O to „inne”, o kształt przyszłości trwają teraz targi. Aztecki demon Tezcatlipoka chce ostatecznego otumanienia ludzi, w ten sposób podporządkować ich sobie i swoim planom. Epoka Szóstego Słońca, która rozpocznie się pod jego panowaniem, będzie wiodła wprost do piekła na ziemi. Czytana tak książka Inglota zmienia się w diagnozę cywilizacji.
Marek Oramus

Bardzo interesująco natomiast wypada obraz szkoły współczesnej, zarysowany przez Inglota z dużą znajomością rzeczy. Szkoła jawi mu się jako miejsce podjazdowej wojny, gdzie następuje gwałtowny styk mentalnie do się nie przystających cywilizacji. Jest to wojna psychologiczna na wyniszczenie. Wizja ta, mająca dużo wspólnego z rzeczywistością, jest mocną stroną „Inquisitora”.
Jacek Sobota

Jacek Inglot – pisarz, publicysta, redaktor, pedagog. Autor powieści „Inquisitor”, „Quietus” (nominowany za nie do nagrody im. Janusza A. Zajdla), „Eri i smok”, „Porwanie sabinek”, „Wypędzony” oraz zbiorów opowiadań „Bohaterowie do wynajęcia” (wspólnie z Andrzejem Drzewińskim) i „Sodomion”. Za powieść-dyptyk „Polska 2.0”, ukazująca alternatywne wizje Polski przyszłości, został nagrodzony Srebrnym Wyróżnieniem Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego. W 2018 roku zdobył pierwsze miejsce w konkursie #Wolność – czytaj dalej, w kategorii powieść historyczna dla dzieci i młodzieży w wieku 15-18 lat, za utwór „Operacja Komendant. Misja w czasie”. Publikował opowiadania i teksty publicystyczne w „Feniksie”, „Nowej Fantastyce”, „SFinksie” oraz „Playboyu”. Jako autor nie ogranicza się do jednej konwencji literackiej. Pisze zarówno hard SF, jak i fantasy, horror czy historię alternatywną, dobrze sobie radzi również w mainstreamie, tworząc powieści sensacyjne i historyczne.

Maciej Parowski w swojej książce-leksykonie autorów „Wasz cyrk, moje małpy” napisał o Inglocie: Jego twórczość literacką charakteryzuje pewne rozdarcie. Kibicuje Inglot kulturze wysokiej; nie cierpi amerykanizacji, tandety, upadku gustów zbiorowych, a w latach 80. był kojarzony z grupą literacką Kareta Wrocławski, preferującą prostą rozrywkę. Pasjonuje go ścieranie się humanistycznych impulsów, ale ciągnie ku pulpie. W wyniku tego rozdarcia wraca w jego prozie figura diabła-kusiciela i fluktuuje charakter kulturowych proroctw (od pesymizmu do nadziei).