Źródła klasycznej demonologii japońskiej
- Książka jest pierwszą na rynku polskim próbą uporządkowania wiedzy dotyczącej wyobrażeń japońskich istot demonicznych okresu klasycznego. Ten najwcześniejszy okres stanowi punkt wyjścia zarówno do rozważań nad demonami z epoki, jak i...
Książka jest pierwszą na rynku polskim próbą uporządkowania wiedzy dotyczącej wyobrażeń japońskich istot demonicznych okresu klasycznego. Ten najwcześniejszy okres stanowi punkt wyjścia zarówno do rozważań nad demonami z epoki, jak i skrótowego omówienia sposobu, w jaki kultura wieków późniejszych przekształcała wyobrażenia pierwotne.
"Sam tytuł publikacji mógłby sugerować, że Autorka skupiła się jedynie na opisie kulturowych uwarunkowań i realizacji wyobrażeń związanych z przedstawianiem i odnoszeniem się do demonicznego świata istot nadnaturalnych w wybranych okresach kultury Japonii. Nawet realizacja takiego tylko celu byłaby ambitnym przedsięwzięciem, wymagającym zarówno erudycji, jak i dysponowania rozbudowanym warsztatem badawczym. Książka (...) jest jednak czymś więcej – to nowatorska próba uporządkowania, klasyfikacji i funkcjonowania w kulturze Japonii całego kompleksu wierzeń, przeświadczeń i artystycznej realizacji tytułowego „świata demonów”.
Z recenzji prof. Beaty Szymańskiej
„Ironia sztuk [kyōgen] na tym się jednak nie kończy, warto nadmienić, że zachowały się takie, w których bohaterem jest duch zjedzonego kraba, którego pancerz bez najmniejszych ceregieli wyrzucono do morza, a także duch ziemniaka czy też duch cykady. Zgodnie bowiem z zasadą buddyjską, wszystko, co żyje cierpi, a jeśli »ludzie muszą cierpieć w piekle, to ziemniaki i kraby również«”.
„Wyniesiono go [księcia Sawara] pośmiertnie do godności cesarskiej, jednak nie uspokoiło to gniewnego ducha, dlatego ostatecznie zdecydowano się przenieść stolicę w inne, bardziej szczęśliwe miejsce, czyli do Heian. Duch księcia, pozbawiony podstawowej dla szukającej zemsty istoty orientacji w przestrzeni, nie potrafił odnaleźć drogi do nowego dworu i nieszczęścia ustały”.
Renata Iwicka – Adiunkt w Katedrze Porównawczych Studiów Cywilizacji UJ, absolwentka Instytutu Filologii Orientalnej (specjalizacja: japonistyka i sinologia), doktor kulturoznawstwa. Interesuje się przede wszystkim szeroko pojętą demonologią, kulturą i historią Azji (zwłaszcza Japonii i Korei), mitologią i popkulturą.